Επεισόδιο με το φως

Είχαν την πολυτέλεια να αργήσουν εκείνο το βράδυ. Όλο το απόγευμα έκαμαν μια μεγάλη βόλτα. Περπάτησαν στο κέντρο. Το χέρι της είχε χαθεί στο δικό του. Κάπου θα ήπιαν από ένα κονιάκ.  Αποφάσισαν να δουν την ταινία στην βραδινή προβολή. Θα ήταν μαζί -τόσο μόνοι όσο στο όνειρο. Στέγασαν τον πόθο τους, η ταινία τους καθήλωσε.  Αρνήθηκαν την παρουσία του "τρίτου", του Άλλου. Ταυτίστηκε με τον "ήρωα" και εκείνη ίδια, όμορφη: η πρωταγωνίστρια του. "Μπήκαν" στην ΡΕΒΑΝΣ με τον παιδικό τους έρωτα. 

Στους τίτλους του τέλους, στην δίοδο των δύο μοναξιών, στην ατάκα "στον έρωτα τίποτα δεν είναι ανήθικο... αρκεί να συμφωνήσουν και οι τρεις", τη ρώτησε "Εμείς;"

Δεν πήρε απάντηση ποτέ! Ήταν τόσο ζεστή η αγκαλιά της και ,έμεινε εκεί... Για πολλά χρόνια!

ΥΓ. Μια κατάθεση ήταν η ταινία ΡΕΒΑΝΣ του Ν.ΒΕΡΓΙΤΣΗ. Το "προσωπικό" στον ελληνικό κινηματογράφο την δεκαετία του `80. Μια ιστορία αναζήτησης του πάθους, με συγκρούσεις, συμβιβασμούς και ταυτόχρονη συνύπαρξη και μοναξιάς των ηρώων σ` ένα ασυνήθιστο παιγνίδι.

Κουβάλουσε τη φράση "η βία μαμμή της ιστορίας" τούτες τις μέρες. "Ο έρωτας κινεί τα νήματα", είχε γράψει παλιότερα. Έτσι είναι σκέφτηκε."αρκεί να συμφωνήσουν και οι τρεις"...