Τώρα μένω μόνος

 Το νέο αργεί, το παλιό πεθαίνει.   

Ο κύκλος δεν υπάρχει. Ο κύκλος, μια ατοπία...

Μια φίλη δανείστηκε προχθές,  τη   χ α μ έ ν η  ά ν ο ι ξ η    [ αφού προηγούμενα επέστρεψε σε άριστη κατάσταση  τ ο  κ ι β ώ τ ι ο ].

Ξεσκόνισα μόνος, τη σκόνη του καλοκαιριού, χρόνος λιγοστός για  μετακινήσεις. Ο χρόνος αφήνει τα σημάδια του, κάθε φορά και ένα άγχος: τώρα μένω μόνος και τρέμω στην ιδέα μη ξεχάσω τα κλειδιά. 

Χρόνος λιγοστός για ματαιώσεις.  

Μια σπείρα τυλίγεται και ανοίγει, η δική μου ευτοπία. Την ακολουθώ πιστά ... Καταφέρνοντας πολλαπλά πλήγματα στις βεβαιότητες τους ...