Στην νέα αυτή στήλη το λόγο θα έχουν… «οι εντιμότατοι φίλοι μου...».
Πολίτες αυτής της πόλης, σύντροφοι της καθημερινής μου ζωής, άνθρωποι
σημαντικοί… Δίνουμε τις ερωτήσεις και εκείνοι-ες θα καταθέτουν τις απαντήσεις. Φτιάχνουμε μαζί ένα φωτογραφικό άλμπουμ με περισσότερες λέξεις.
Κρατάμε για εμάς
την πολυτέλεια ενός υστερόγραφου...[Α.ΣΤΕΓΟΣ]
Είμαι γεννημένη στα Χανιά και ενωμένη με το Κάστρο
με ισχυρούς ψυχικούς δεσμούς. Δασκαλεύω παιδιά τώρα και 18 χρόνια για το πώς θα
παρατηρούν τη φύση και πως θα καλλιεργούν φυτά ή θα σπέρνουν σπόρους... Έχω την
ευλογία να έχω δύο δικά μου παιδιά και εκατοντάδες άλλα να τα προσέχω εντός μου.
Τον ελεύθερο χρόνο μου τον μοιράζω στη φύση, τη ζωγραφική, ως ξυλουργός και σε γαστρονομικές εφαρμογές.
Με
λένε Αντωνία..
Γεννήθηκα στη δυτική
Κρήτη μισό αιώνα πριν...
Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό
μου είναι η ευαισθησία μου...
Το μεγαλύτερο μειονέκτημά μου είναι που
επιτρέπω στην υποχωρητικότητα μου, να μου κουμαντάρει το μυαλό...
Η αγαπημένη μου απασχόληση είναι να
κάνω τα άχρηστα αντικείμενα, εύχρηστα...
Η αρετή που θαυμάζω
περισσότερο σε έναν άνθρωπο είναι η πάσης φύσεως ικανότης …
Θεωρώ σημαντικό στους
φίλους μου, να τους ακούω να μου διηγούνται ιστορίες...
Θα ήθελα να ήμουν
τραγουδίστρια …
Θα ήθελα να ζήσω σ’ ένα
μικρό χωριό…
Το χρώμα μου είναι το
μαύρο …
Συχνά αναρωτιέμαι γιατί
πολλά απ’ αυτά που σχεδιάζω με το νου, δεν κατάφερα να κάνω πράξη...
Θεωρώ ενδιαφέρον να
ταξιδεύω...
Αγαπώ τη
φύση για τα αγαθά, υλικά και οπτικά που μου χαρίζει οικειοθελώς…
Διάβασα 19 φορές
την Ασκητική του Καζαντζάκη…
Ταξιδεύω με
αεροπλάνο από ανυπομονησία …
Μου αρέσει να είμαι
μόνη μου…
Δεν μου αρέσει να πηγαίνω
σε πολυσύχναστους χώρους…
Οι άνθρωποι γύρω μου είναι
περίεργοι, αρκετοί δεν διαθέτουν
ειλικρίνεια, πολλοί γνωρίζοντας τη ψυχή μου με πληγώνουν…
Θα ήθελα να συναντήσω δεν έχω
προτιμήσεις...
Ήρωας μου αυτός που
δεν αναγνωρίστηκε ποτέ...
Φαντάζομαι δεν
φαντάζομαι...
Ανησυχώ που οι
άνθρωποι σταμάτησαν να ΣΕΒΟΝΤΑΙ…
Μισώ τους δωσίλογους
διανοούμενους…
Θαυμάζω Μόνο τη φύση…
Θέλω να πάω στο
Θιβέτ…
Από την Ιστορία με προβληματίζει ο βαθμός της αλήθειας που
δεν έμαθα από σκοπιμότητα..κάθε λογής Ιστορία...
Θα άλλαζα στην πόλη μου τη πλατεία
Ελευθερίας...θα
την έκανα Πάρκο Ελευθερίας...με πρασινάδα και καλλιεργημένα φυτά εποχής να τα μαθαίνουν
τα παιδιά...
Θα άλλαζα στον κόσμο την
κοινωνική βαρβαρότητα...
Εύχομαι να αλλάξει
ο εφιάλτης των Ελλήνων...
Πολιτική με πονάει
το σκαμπανέβασμα...
Πολιτικοί με πονάει
η υποκρισία τους...
Μου ταιριάζει η φράση δεν ζητώ
ανταλλάγματα...
Θα ήθελα να ρωτήσω δεν είμαι
περίεργη, αποφεύγω τις ερωτήσεις...
Υστερόγραφο...
Έκτατοι εκπαιδευτικοί... Μια ιστορία που κάποτε πρέπει να γραφτεί. Στις μεγάλες γενικές συνελεύσεις του συλλόγου - πάντα έψαχνα να βρω ένα πρόσωπο να πιαστώ, να λυθεί ο κόμπος από το στομάχι- ήταν εκεί. Αν σήμερα έγραψε για τον εαυτό της, οι φοιτητές που πέρασαν από τα θρανία της κρατάνε κομμάτια πολύτιμα. Μαγειρεύει μοναδικά... Οι γεύσεις σε ταξιδεύουν στα παιδικά σου χρόνια. Περίπατοι μνήμης. Έτσι... το παλτό μένει χρόνια τώρα κρεμασμένο στην ίδια θέση της ανάμνησης... [Α.ΣΤΕΓΟΣ]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου