Σάββατο 14 Σεπτεμβρίου 2013

Οι εντιμότατοι φίλοι μου... Μανόλης Σπανάκης

Στην νέα αυτή στήλη το λόγο θα έχουν… «οι εντιμότατοι φίλοι μου...». Πολίτες αυτής της πόλης, σύντροφοι της καθημερινής μου ζωής, άνθρωποι σημαντικοί… Δίνουμε τις ερωτήσεις και εκείνοι-ες  θα καταθέτουν τις απαντήσεις. Φτιάχνουμε μαζί ένα φωτογραφικό άλμπουμ με περισσότερες λέξεις.




Κρατάμε για εμάς την πολυτέλεια ενός υστερόγραφου...[Α.ΣΤΕΓΟΣ]

Γεννήθηκα… στο μεγάλο Κάστρο.

Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό μου είναι…η φιλομάθεια.

Το μεγαλύτερο μειονέκτημά μου… ο φόβος.

Η αγαπημένη μου απασχόληση… ο στοχασμός.

Η  αρετή που θαυμάζω περισσότερο σε έναν άνθρωπο… η πραότητα.

 

Θεωρώ σημαντικό στους φίλους μου… «ν` ακούνε».

Θα ήθελα  να γίνω… σοφός.

Θα ήθελα  να ζήσω…. πολλά χρόνια.

Το χρώμα  μου είναι το… το χρώμα τ` ουρανού

Συχνά αναρωτιέμαι… πόσο αναγκαίο είναι, άραγε, το “κακό”;

Θεωρώ ενδιαφέρον… το «ψάξιμο».

Αγαπώ…τους αδύναμους.

Διάβασα… πολύ.

Ταξιδεύω  με… περιέργεια …εντός μου.

Μου αρέσει… ο έρωτας.

Δεν μου  αρέσει… ο πόνος.

Οι άνθρωποι γύρω μου… υποφέρουν, κυρίως από το «εγώ» τους.

Θα ήθελα  να συναντήσω… την Αλήθεια.

Ήρωας μου… δεν είναι ένας, είναι πολλοί, ξεχωρίζω: Μahatma Ghandi, Μartin Luther King, Olof Palme, Nelson Mandela…

Φαντάζομαι… τοπία, απέραντες εκτάσεις και ατελείωτες θάλασσες.

Ανησυχώ… συχνά.

Μισώ… Ο Τσώρτσιλ είπε: "Κανέναν δε μισώ στον κόσμο αυτό παρά μόνο τον Χίτλερ, κι αυτόν για επαγγελματικούς λόγους".  Συνυπογράφω.

Θαυμάζω… το σύμπαν.

Θέλω  να πάω… στην Αλάσκα.

Από την Ιστορία με συγκινεί… η θυσία των ανθρώπων στο ολοκαύτωμα, μια ιστορία απίστευτης και τελετουργικής θηριωδίας.

Θα άλλαζα στην πόλη μου…τις συνειδήσεις των ανθρώπων της.

Θα άλλαζα στον κόσμο… τις βίαιες συνήθειες του είδους μας.

Εύχομαι… ευδαιμονία, μακαριότητα και γαλήνη σε όλους.

Πολιτική… άχαρη αλλά αναγκαία.

Πολιτικοί… νάρκισσοι αλλά όχι ριζικά διαφορετικοί από τους ψηφοφόρους τους και για να μην γενικεύω, δεν είναι όλοι το ίδιο.

Μου ταιριάζει  η φράση… του Ιησού: "Ζήτησε και θα σου δοθεί, χτύπησε και θα σου ανοίξουν".

Θα ήθελα  να ρωτήσω…το Θεό για  τις λεπτομέρειες της Δημιουργίας.

Υστερόγραφο
Με λόγο καθάριο, τρεχούμενο και στρωτό γράφει και μιλάει ο καλεσμένος μας. Όπως μιλάει κανείς σε ένα παιδί. Ο Μανόλης Σπανάκης είναι ένας σπουδαίος δάσκαλος. Φίλοι και σύντροφοι από τα χρόνια του ΡΗΓΑ. Ήταν ο πρώτος μου "γραμματέας". Με κοινή -ως ένα σημείο - κομματική ζωή. Με κοινή ως τα σήμερα την πίστη στον άνθρωπο. Η σκέψη και η πράξη του θα λύσει έναν κόμπο, θα πάει την ιστορία παρακάτω, θα δέσει ξανά την παλιά "κόκκινη κλωστή" σε νέους καμβάδες. Μου έστειλε το κείμενό του με το δικό του υστερόγραφο: "στον φίλο και σύντροφο, Αντώνη" έγραφε... Μια ιστορία από την γενέθλια πόλη... 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου