Αντέγραφα –για να νοιώσω τη μαγεία της έκφρασης ή και
από αφροσύνη του μεγέθους μου– ποιήματα
σε λευκές σελίδες.
Ενίοτε, αυτά τα μικρά σημειώματα των «ξένων»,
έπαιρναν το μοναχικό δρόμο των δικών μου προσώπων.
Ένοιωθα να
σμίγω ξεχασμένα απογέματα με το φως.
Ήξερα ότι έχω
ακόμη φίλους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου