Η μέρα ξεκίνησε θαυμάσια... [και εξακολουθεί να είναι έτσι!]. Να συναντάς μια τέτοια γραφή...να μένεις για ώρα μπροστά στην οθόνη...να νευριάζεις μονάχα γιατί πρέπει να φύγεις...Έγραψα μια φράση...ανέβηκα στη σχολή για τον άχαρο ρόλο του επιτηρητή... ξεπέρασα τον πειρασμό να επέμβω στα θέματα του συναδέλφου...
Η πρωϊνή θερμακρασία, ικανή να σε μαγέψει, να σε μεταφέρει σε έναν χειμώνα, που ούτε φέτος δεν ζήσαμε στο νησί... Και ο ήλιος που ανέβαινε να θετεί τα δικά του ερωτήματα... Ξανά και ξανά να γυρεύει απαντήσεις στην ποίηση...
Σε μια σπείρα αφέθηκε... οι φοιτητές δεν αντιγράφουν, δεν κάνουν σκονάκια πια...παπαγαλίζουν ότι τους ζητηθεί...κι αν σκεφτείς να ρωτήσεις ... αν τους έχει περάσει από το μυαλό να μην βρουν αύριο "γη" να καλλιεργήσουν τις γνώσεις τους, τότε σίγουρα θα λάβεις σελίδες λευκές... [τελικά κανένας πειρασμός δεν σε αφήνει μέχρι να υποκύψεις].
Επέστρεψα... έπιασα αμέσως να εξετάζω τον εαυτό μου... Μια απάντηση ήξερα: Ναι, οι εγγραφές του φίλου Λ.Τ. είναι νερό ποτιστικό στην ξηρασία της εποχής...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου