Τα γενέθλια της ομορφιάς...

Η ζωγράφος Maria Gustinelli, έφερνε, σαν σήμερα πριν 49 χρόνια, στη ζωή ένα κοριτσάκι, βγαλμένο μέσα από τα χρώματα της παλέτα της. Ο ευτυχής μπαμπάς, ο κος Luigi Bellucci, ιδιοκτήτης μιας εταιρείας με φορτηγά, τα παρκάρει όλα μπροστά από το μαιευτήριο της Ουμβρίας και τα κλάξον δημιουργούν πανδαιμόνιο τη στιγμή της γέννησης... Προσωπικές στιγμές μιας οικογένειας στην Ιταλία το φθινόπωρο του 1964...

Βύρων Λεοντάρης Έμπλεος από σένα

 

ποιητικό ανθολόγιο 2013 με κοσμήματα αγαπημένων εικαστικών...

για τον Σεπτέμβριο: Παύλος Σάμιος

 

 

Έμπλεος από σένα

Έμπλεος από σένα

πώς κι από πού να σε φωνάξω;

Χύνεται  μέσα μου η φωνή μου

και δε μ` ακούς και δε μ` ακούω

και σε ζητώ και δε σε βρίσκω

γιατί είσαι όπου είμαι

κι είμαι όπου είσαι

και κανείς δεν είναι όπου είναι.

Απροσδιόριστοι στον κόσμο.

Ένα κυμάτισμα είμαστε ένα τρέμισμα

- έρωτα το είπαν

ποίηση το είπαν...

Ας ήταν να βρεθούμε

έξω από μένα

έξω από σένα

γιατί περνάει η ώρα και βραδιάζω.

Στα δυτικά μου πάντα ήθελα να `σουν

να μου γνέφεις

από τα βαθιά των ημερών.

Βύρων Λεοντάρης ΕΩΣ εκδόσεις Νεφέλη 2003

Παύλος Σάμιος  2006

Ο Βύρων Λεοντάρης γεννήθηκε στη Νιγρίτα της Μακεδονίας το 1932. Πέρασε τα πρώτα χρόνια της ζωής του στη Σάμο, από όπου καταγόταν, και το 1939 εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στην Αθήνα. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (1952-1956) και εργάστηκε ως δικηγόρος. Στο χώρο της λογοτεχνίας ασχολήθηκε με την ποίηση, ενώ δημοσίευσε επίσης κριτικά δοκίμια. Έκανε την πρώτη του εμφάνιση το 1954 με την ποιητική συλλογή Γενική Αίσθηση. Ακολούθησαν τα ποιητικά βιβλία Ορθοστασία 1957, Η Ομίχλη Του Μεσημεριού 1959, Ανασύνεση 1962, Ψυχοστασία 1972, Μόνον Δια Της Λύπης 1976, Ψυχοστασία (συγκεντρωτική έκδοση) 1983, Εκ Περάτων 1986, Εν Γη Αλμυρά 1996 (κρατικό βραβείο ποίησης), Έως...2003.  [για το έργο του δείτε επίσης ε δ ώ ]

Τα δεύτερα, δικά μου! [26.09.2013]

Ταξίδι στη Σαλονίκη, μια βόλτα στην Αριστοτέλους, στάση στα "Βομβίδια". Ένας μεζές με δυό τσίπουρα...

Τη Σαλονίκη τη θυμάμαι πάντοτε, το συγκεκριμένο στέκι -ύστερων φοιτητικών χρόνων- σημείο της πόλης εξαιρετικό, ήρθε στο μυαλό μαζί με την νέα στήλη της "μαργαρίτας" με τίτλο "πέντε στα όρθια".

Έτσι ήταν και τότε... Οι πρώτοι το έστηναν στο μικρό πάσο του μαγαζιού και η παρέα ανοιγόταν μέχρι να το επιτρέπει ο ...καιρός και η όρεξη...

"Τα δεύτερα, δικά μου!". Κάθε Πέμπτη στο "τετράδιο εξόδου"! Στα μικρά και στα μεγάλα γεγονότα, πρόσωπα, καταστάσεις. Όσα συζητούν φίλοι σε μια παρέα...  

[ Α.ΣΤΕΓΟΣ, 19.09.2013 ]

Μακρύ ζεϊμπέκικο για τον Νίκο

Συμπληρώνονται σήμερα δύο χρόνια από τον θάνατο του Νίκου Κοεμτζή.  

Οι στίχοι και η μουσική του Διονύση Σαββόπουλου, επαναφέρουν στη μνήμη μια πολυτάραχη, μια "λειψή" ζωή.

 Μια τυφλή δικαιοσύνη, μια φοβισμένη κοινωνία. Επαναφέρουν το τότε στο σήμερα...

Μανόλης Αναγνωστάκης ΕΠΙΛΟΓΟΣ

ποιητικό ανθολόγιο 2013 με κοσμήματα αγαπημένων εικαστικών...

για τον Σεπτέμβριο: Παύλος Σάμιος

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Κι όχι αυταπάτες προπαντός.

Το πολύ - πολύ να τους εκλάβεις σα δυό θαμπούς προβολείς μες 

την ομίχλη

Σα ένα δελτάριο σε φίλους που λείπουν με τη μοναδική λέξη: ζω.

"Γιατί" όπως πολύ σωστά είπε κάποτε κι ο φίλος μου ο Τίτος,

"Κανένας στίχος σήμερα δεν κινητοποιεί τις μάζες

κανένας στίχος σήμερα δεν ανατρέπει καθεστώτα".

Έστω. 

Ανάπηρος, δείξε τα χέρια σου. Κρίνε για να κριθείς.

Μανόλης Αναγνωστάκης ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ [1941-1971], ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1971 [1]  

Παύλος Σάμιος  1986 

Θυμούμαι άρα υπάρχω: για τον Μανόλη Αναγνωστάκη [πρώτη δημοσίευση εφημερίδα ΠΥΞΙΔΑ, τχ.36, Ιούνιος 2005]

για το ποιητικό ανθολόγιο δείτε επίσης ε δ ώ 

[1] στην τελευταία σελίδα της έκδοσης διαβάζεις: "Το βιβλίο αυτό τυπώθηκε στη Θεσσαλονίκη τον Νοέμβριο του χίλια εννεακόσια εβδομήντα ένα στο τυπογραφείο του Γ. Πυργαλή για λογαριασμό του συγγραφέα". Στην προτελευταία βρίσκεις μια δήλωση: "Το βιβλίο αυτό δεν υπόκειται εις την κρίση Επιτροπής Κρατικών Βραβείων ή άλλου κρατικού οργανισμού".

Τα δεύτερα, δικά μου! [19.09.2013]

Ταξίδι στη Σαλονίκη, μια βόλτα στην Αριστοτέλους, στάση στα "Βομβίδια". Ένας μεζές με δυό τσίπουρα...

Τη Σαλονίκη τη θυμάμαι πάντοτε, το συγκεκριμένο στέκι -ύστερων φοιτητικών χρόνων- σημείο της πόλης εξαιρετικό, ήρθε στο μυαλό μαζί με την νέα στήλη της "μαργαρίτας" με τίτλο "πέντε στα όρθια".

Έτσι ήταν και τότε... Οι πρώτοι το έστηναν στο μικρό πάσο του μαγαζιού και η παρέα ανοιγόταν μέχρι να το επιτρέπει ο ...καιρός και η όρεξη...

"Τα δεύτερα, δικά μου!". Κάθε Πέμπτη στο "τετράδιο εξόδου"! Στα μικρά και στα μεγάλα γεγονότα, πρόσωπα, καταστάσεις. Όσα συζητούν φίλοι σε μια παρέα...  

[ Α.ΣΤΕΓΟΣ, 19.09.2013 ]

Πάντα θα έχουμε ανάγκη από ουρανό...

Προσυπογράφω το κείμενο των συντακτών του ιστολογίου dimart... Είναι -δυστυχώς- μια πραγματικότητα... Μια μέρα σαν κι αυτή - το αίμα ενός νέου συμπολίτη μας ακόμα ζωντανό... Μπροστά στην ωμή βία...

Το κείμενο θέτει τα ερωτήματα και δίνει τις απαντήσεις. Στο βαθμό που του αναλογεί και του επιτρέπουν οι δυνατότητές του, την ίδια διαδρομή θα ακολουθήσει και το "τετράδιο εξόδου"... Στην παιδική μου γειτονιά με οδηγούν τα βήματά μου. 

"Όποιος δεν έχει χρόνο να γράψει ποίηση, δεν είναι ποιητής", γράφει ο Θοδωρής Καλλιφατίδης στο βιβλίο του "Γράμματα στην κόρη μου". Ο ποιητής Οβίδιος γράφει από την εξορία τα τελευταία γράμματα στην μικρή του κόρη στην Ρώμη... 

Εξόριστοι μα παρόντες συνεχίζουμε. 

Α.ΣΤΕΓΟΣ

Ραντεβού τον...Ιούλιο!

Παραποιημένο αλλά σαφές... 

Οι παλιότεροι θα το θυμούνται. Έκλειναν οι χειμερινοί κινηματογράφοι και μια τεράστια -συνήθως καλαίσθητη- επιγραφή έδινε... "Ραντεβού τον Σεπτέμβρη"... Την επόμενη μέρα, μαζί με την ευχή "Καλό Καλοκαίρι", έβρισκες την καταχώρηση στις τοπικές εφημερίδες.

Οι εντιμότατοι φίλοι μου... Μανόλης Σπανάκης

Στην νέα αυτή στήλη το λόγο θα έχουν… «οι εντιμότατοι φίλοι μου...». Πολίτες αυτής της πόλης, σύντροφοι της καθημερινής μου ζωής, άνθρωποι σημαντικοί… Δίνουμε τις ερωτήσεις και εκείνοι-ες  θα καταθέτουν τις απαντήσεις. Φτιάχνουμε μαζί ένα φωτογραφικό άλμπουμ με περισσότερες λέξεις.

Κρατάμε για εμάς την πολυτέλεια ενός υστερόγραφου...[Α.ΣΤΕΓΟΣ]

Θωμάς Γκόρπας Αγριότης Έρωτος

ποιητικό ανθολόγιο 2013 με κοσμήματα αγαπημένων εικαστικών...

για τον Σεπτέμβριο: Παύλος Σάμιος

 

Αγριότης Έρωτος

 

Κοίτα το κατσίκι πως ανεβαίνει

κοίτα το κατσίκι πως κατεβαίνει!

Θα σε λέω κατσίκι!

Δεν ξέρω καμιά τάδε

ν` ανεβοκατεβαίνει στο κεφάλι μου

καθώς το αίμα στο κάτω κεφάλι μου!

Τέτοιες ώρες εγώ τ` απάνω κεφάλι μου

το στέλνω να κάνει τουρισμό!

Είναι να κρυβόμαστε;

Είσαι κατσίκι ελληνικό

κ`εγώ ελληνικό κατσάβραχο!

 

 

Θωμάς Γκόρπας ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ [1957-1983] εκδόσεις ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, ΑΘΗΝΑ 1995  

 

Παύλος Σάμιος   2007

σημείωση:

για τον Θωμά Γκόρπα δείτε επίσης  ε  δ  ώ    

 

Τα δεύτερα, δικά μου! [12.09.2013]

Ταξίδι στη Σαλονίκη, μια βόλτα στην Αριστοτέλους, στάση στα "Βομβίδια". Ένας μεζές με δυό τσίπουρα...

Τη Σαλονίκη τη θυμάμαι πάντοτε, το συγκεκριμένο στέκι -ύστερων φοιτητικών χρόνων- σημείο της πόλης εξαιρετικό, ήρθε στο μυαλό μαζί με την νέα στήλη της "μαργαρίτας" με τίτλο "πέντε στα όρθια".

Έτσι ήταν και τότε... Οι πρώτοι το έστηναν στο μικρό πάσο του μαγαζιού και η παρέα ανοιγόταν μέχρι να το επιτρέπει ο ...καιρός και η όρεξη...

"Τα δεύτερα, δικά μου!". Κάθε Πέμπτη στο "τετράδιο εξόδου"! Στα μικρά και στα μεγάλα γεγονότα, πρόσωπα, καταστάσεις. Όσα συζητούν φίλοι σε μια παρέα...  

[ Α.ΣΤΕΓΟΣ, 12.09.2013 ]

Ρέκβιεμ για έναν άγγελο [Ποιος θυμάται την Αnna Lindh;]

Ημέρα μνήμης η σημερινή. 

Οι χαμένες ζωές των θυμάτων στις ΗΠΑ. Η τρομοκρατία εκτελεί. 

Ο πρόεδρος Αλλιέντε. Η χαμένη δημοκρατία της Χιλής. 

Στο κείμενο, που ακολουθεί ο Μανόλης Σπανάκης [1] επαναφέρει στο προσκήνιο την πολιτική. Την πολιτική -όπως τη βιώσαμε στα χρόνια της αθωότητας - μακριά από ιδιοτέλειες και τακτικισμούς. Την πολιτική - ως μια νέα συλλογική και δημοκρατική διεύθυνση της κοινωνίας.

Ημέρα πυκνή στο χρόνο. Ζωτική παραμένει η ανάγκη του αγώνα της μνήμης ενάντια στη λήθη.

Α.ΣΤΕΓΟΣ   

Πρώτο κουδούνι

Οι μεγάλοι γνωρίζουν οι μικροί ονειρεύονται... Μπροστά στα παιδικά τους βλέμματα βρίσκεται το άγνωστο...

Πριν από πολλά χρόνια είχε βρεθεί στην ορκομωσία νέων μηχανικών στο πολυτεχνείο της Θεσσαλονίκης. Ο κεντρικός ομιλητής είχε επιλέξει να μιλήσει για τα προβλήματα συνταξιοδότησης του κλάδου. Έχει ξεχάσει το όνομά του, διατηρεί πάντα μια αποστροφή για το πρόσωπο... 

Ημέρες Φθινοπώρου...

στην Κ.

"Γενέθλια;"
Την είχε ρωτήσει στις πρώτες μέρες της γνωριμίας τους...
"Κάθε τέσσερα χρόνια",  του απάντησε με ένα γλυκό χαμόγελο!
"29 Φεβρουαρίου..."
" Όχι! 8 του Σεπτέμβρη"!

Ο πίνακας που συνοδεύει ευχές, στιγμές, ζωή και χρώματα είναι έργο της φίλης Μαρίας Σφηνιά

Χρίστος Λάσκαρης Το ποτάμι

ποιητικό ανθολόγιο 2013 με κοσμήματα αγαπημένων εικαστικών...

για τον Σεπτέμβριο: Παύλος Σάμιος

ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ

Στέκει το φεγγάρι και κοιτάει
το ποτάμι, που πηγαίνει μοναχό,
κάποιος στο χορτάρι τραγουδάει
κρεμασμένος απ` τον ουρανό.
Και η νύχτα κάθε τόσο σταματάει
από άξαφνο του ποταμού λυγμό,
χαμηλώνει το φεγγάρι και ρωτάει
τι έχει και στενάζει το νερό.
Και πηγαίνει, όλο πάει το ποτάμι,
στ` ανοιχτού πελάγου το χαμό,
κάποιος μες στην νύχτα τραγουδάει
για αγάπη και για χωρισμό.

Χρίστος Λάσκαρης  ΠΟΙΗΜΑΤΑ  εκδόσεις Γαβριηλίδης ΑΘΗΝΑ 2004

Παύλος Σάμιος  της γης και της θάλασσας  1993

σημείωση:
για τον Χρίστο Λάσκαρη  δείτε επίσης  ε δ ώ  

Τα δεύτερα, δικά μου! [05.09.2013]

Ταξίδι στη Σαλονίκη, μια βόλτα στην Αριστοτέλους, στάση στα "Βομβίδια". Ένας μεζές με δυό τσίπουρα...

Τη Σαλονίκη τη θυμάμαι πάντοτε, το συγκεκριμένο στέκι -ύστερων φοιτητικών χρόνων- σημείο της πόλης εξαιρετικό, ήρθε στο μυαλό μαζί με την νέα στήλη της "μαργαρίτας" με τίτλο "πέντε στα όρθια".

Έτσι ήταν και τότε... Οι πρώτοι το έστηναν στο μικρό πάσο του μαγαζιού και η παρέα ανοιγόταν μέχρι να το επιτρέπει ο ...καιρός και η όρεξη...

"Τα δεύτερα, δικά μου!". Κάθε Πέμπτη στο "τετράδιο εξόδου"! Στα μικρά και στα μεγάλα γεγονότα, πρόσωπα, καταστάσεις. Όσα συζητούν φίλοι σε μια παρέα...  

[ Α.ΣΤΕΓΟΣ, 05.09.2013 ]

Θρύψαλα...

Μια φορά κι έναν καιρό, έτσι αρχίζουν πάντοτε τα παραμύθια, ιστορίες χάιδευαν τα αυτιά ενός παιδιού. Μιλούσαν για κακούς λύκους, μυθικούς πύργους, όμορφες βασιλοπούλες, λεβεντόκορμους πρίγκιπες, μέρη εξωτικά, λαμπερά.